خودکارآمدی و سلامت روانی در دانش آموزان عادی و تیزهوش

هدف پژوهش حاضر مقایسة خودکارآمدی و سلامت روانی دانش آموز تیزهوش و عادی بود. بدین منظور 60 دانش آموز تیزهوش و 60 دانش آموز عادی به شیوه تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از آزمون هوش ریون، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی و پرسشنامه سلامت عمومی (ghq) مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از رگرسیون، تحلیل واریانس و تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که بین سلامت روانی با مؤلفه های تلاش، استعداد و بازخورد رابطه معنادار وجود داشت در حالی که هیچگونه رابطه معناداری بین سلامت روانی و مؤلفه شانس مشاهده نشد. از سوی دیگر، دانش آموزان عادی و تیزهوش در مؤلفه های بازخورد و نارسا کنش وری اجتماعی تفاوت معنادار داشتند. نتایج این نکته را نیز آشکار کردند که مؤلفه های خودکارآمدی دختران و پسران با یکدیگر تفاوت ندارند.